Fighting for women’s rights is a fierce struggle everywhere in the world. But nowhere have more lives depended on it than in Afghanistan right now. Nowhere in the world has our mandate been more challenged, our reason for being more questioned, and our impact more scrutinized than in Afghanistan.
The latest assault on women’s rights - banning Afghan women from working for non-governmental organizations and the UN - violates who we are, what we believe in and the values upon which the international community was founded. It is the culmination of almost two years of edicts, decrees and behaviors that have aimed to systematically erase Afghan women and girls from public life.
The most pressing question we face right now is how we move forward in a principled manner in what the world’s gravest humanitarian and women’s rights crisis is. Since 4 April, all our national staff – men and women – have worked from home. Seventy per cent (70%) of our staff are women. Fifty-five per cent (55%) of our national staff are women. UN Women is uniquely impacted by these restrictions targeting women. But we will not operate with male-only teams. We will not give up on our principled approach of working with women, for women.
This is an unprecedented challenge, but our commitment to Afghan women and girls remains as strong as ever. We will continue to stay in Afghanistan, and we will continue to innovate, reinvent, and rethink. We will do everything possible to ensure we deliver with an impact on the lives of women and girls. We must and we will chart a way forward. For UN Women, this way forward will be guided by two things – the voices and priorities of Afghan women and girls, and our principles.
The fight for women’s rights in Afghanistan is not only about the rights of Afghan women and girls. It is a fight for the rights of every single woman around the world who has ever been oppressed or silenced simply for being a woman.
از طرف اداره سازمان ملل برای زنان تا تمام زنان و دختران افغان که به آنها خدمت می کنیم
در سرتاسر جهان، مبارزه برای حقوق زنان یک مبارزه شدید است اما در حال حاضر هیچ کشور به اندازه افغانستان وابسته به این مبارزه نیست. در هیچ قسمت از دنیا، مأموریت ما، دلیل حضور ما وتأثیر ما به اندازه افغانستان به چالش کشیده نشده است.
آخرین یورش به حقوق زنان - ممنوعیت کار زنان افغان برای سازمان های غیر دولتی و سازمان ملل - فقط یک گام به مسیر اشتباه نیست، بلکه آخر زندگی است. این در تضاد با ارزش های که جامعه بین المللی بر آن بنا شده است (این که ما کی هستیم و به چه چیزی اعتقاد داریم) میباشد. در جریان این دو سال هدف از صدور فرمان ها، احکام و رفتارها حذف سیستماتیک زنان و دختران افغان از زندگی اجتماعی است.
مهمترین سوالی که در حال حاضر با آن روبرو هستیم این است که چگونه به شیوه های اصولی در شدیدترین بحران بشردوستانه وحقوق زنان در جهان پیش برویم. از چهارم اپریل، تمام کارمندان افغان ما - زن و مرد - از خانه کار میکنند. هفتاد فیصد کارمندان ما زن هستند که از آن جمله پنجاه پنج فیصد از کارمندان زنان افغان هستند. سازمان ملل برای زنان از محدودیت ها و تهدید های که به طور خاص برای زنان وجود دارد شديداً تحت تأثیر قرار گرفته است. و خاطر نشان نموده اند که ما تنها با تیم های مردانه کار نخواهیم کرد. وما از رویکرد اصولی خود در کار با زنان، برای زنان دست نخواهیم کشید.
در حالی که این یک چالش بی سابقه برای ما است، تعهد ما به زنان و دختران افغان قوی تر از همیشه است. ما به طور دوامدار در افغانستان باقی میمانیم و به نوآوری، احیای مجدد و بازاندیشی ادامه خواهیم داد. تا حد امکان آنچه در توان داریم انجام خواهیم داد تا مطمئن شویم که کارکرد های ما برای زنان افغان تاثیر گذار است. ما باید کوشش کرده و راهی برای پیش رفت ایجاد کنیم . این راه دو رهنما خواهد داشت. ۱ صداها و اولویت های زنان و دختران افغان ۲ اصول ما.
مبارزه برای حقوق زنان در افغانستان فقط برای حقوق زنان و دختران افغان نیست. این مبارزه برای حقوق هر زن که در سراسر جهان مورد ظلم و سوء استفاده قرار گرفته و هر زن که همیشه به خاطر زن بودنش خاموش مانده است میباشد.
د ښځو د حقونو لپاره مبارزه د نړۍ په هر ګوټ کې یوه سخته مبارزه ده. خو د افغانستان په پرتله په هیڅ بل کوم هیواد کی ژوند په دی مبارزاتو پوري تړلي نه دي. د نړي په هیڅ بل هیواد کی زموږ مأموریت، د شتون دلیل او زموږ اغیزه د ننګونو او پوښتنو سره مخ نه دی لکه د افغانستان په شان.
د ښځو پر حقونو وروستی برید - د غیر دولتي مؤسسو او ملګرو ملتونو لپاره د افغان میرمنو د کار منع کول نه یوازې غلط لوري ته یو ګام دی، دا د ژوند پای هم کیدای شي. دا د هغو ارزښتونو سره په ټکر کې دی چې نړیواله ټولنه یې پر بنسټ ولاړه ده (موږ څوک یو او په څه باور لرو). په دې دوو کلونو کې د فرمانونو، احکامو او چلندونو د صادرولو موخه په سیستماتیک ډول د افغان ښځو او نجونو لری کول له ټولنیز ژوند څخه دي.
ترټولو مهمه پوښتنه چې موږ همدا اوس ورسره مخ یو دا ده چې موږ څنګه کولای شو چی د نړۍ ترټولو لوی بشري او د ښځو د حقونو بحران کې په اصولي ډول پرمخ ولاړ شو. د اپریل له څلورمه راهیسې، زموږ ټول أفغان کارکونکی - نارینه او ښځینه - له کور څخه کار کوي. زموږ اویا سلنه کارکوونکي ښځې دي، چې پینځه پنځوس سلنه یې افغان مېرمنې دي. د هغه محدودیتونو له کبله چی ښځو ته شتون لري او دا چی میرمني په ځانګړي ډول په نښه کیږی د میرمنو لپاره د ملګرو ملتونو سازمان سخت اغيزمن شوي دي. او وايي چي موږ به یوازې د نارینه ټیمونو سره کار ونه کړو. موږ به د ښځو لپاره د ښځو سره د کار کولو په اړه خپل اصولي چلند نه پریږدو.
دا یوه بې سابقه ننګونه ده، خو د افغان ښځو او نجونو په وړاندې زموږ ژمنتیا د تل په څېر پیاوړې ده. موږ به په افغانستان کې پاتې کیږو او نوښت، بیا رغونه او بیا سوچ ته به دوام ورکړو. موږ هر څه چې ممکن وي تر سره به یی کړو ترڅو ډاډ ترلاسه کړو چې موږ کړنه د افغان ښځو او نجونو په ژوند کې مثبته اغیزه لری. موږ باید هڅه وکړو او د پرمختګ لپاره یوه لاره پیدا کړو. دا لاره به دوه لارښوونکی ولری ۱ د افغان میرمنو او نجونو غږ او لومړیتوبونه ۲ زموږ اصول.
په افغانستان کې د ښځو د حقونو لپاره مبارزه یوازې د افغان ښځو او نجونو د حقونو په اړه نه ده. دا په ټوله نړۍ کې د هرې هغی ښځې د حقونو لپاره مبارزه ده چې کله هم د یوې ښځې په توګه مظلوم یا خاموشه شوې وي.
